Last War - wojna o dusze

MARTY JONES

dwadzieścia cztery lata

rozchwiany emocjonalnie pan doktor
prawie niewidomy ale kogo to interesuje?

Życie pisze przeróżne scenariusze. Dobre, złe - nieważne. Ważne, że los każdego z nas układa się inaczej tworząc zawiły krąg informacji, przeżyć, cierpień i radości. Mając na to wpływ chcemy, by los obdarzył nas tym, co ma dla nas najlepsze, ale nie zawsze pragnienie wystarczy. Czasem trzeba dać coś z siebie. Ale nie można tak cały czas - do diabła, nawet bohaterowie tacy jak ja się męczą.
Czasem mam dość. Najchętniej rzuciłbym się w mordy tych przebrzydłych stworzeń by zapomnieć jak bardzo rozdrażniony i zagubiony jestem. Ciągle to samo. Poranek, czarna kawa, czarne myśli, praca, praca, praca, sen. Krąg bez końca i początku. Dni zamazują się tworząc jedną, ciągnącą się maź. Ale to bez znaczenia. Wciąż przy życiu utrzymuje mnie jedna myśl, której nie zdradzę, bo jest tylko moja i wyłącznie moja.
Nie chcę się poddać. Tak jak człowiek nie chce pogodzić się z utratą oka czy nogi; gdybym był Adamem, nie oddałbym żebra. Naiwna wiara w Świętego Mikołaja nie pozwala mi odepchnąć od siebie myśli o tym, że ta popieprzona, nienormalna rzeczywistość musi się odmienić. No bo, ile może, kurwa, być źle? Kiedyś musi być tego koniec. Ponoć po burzy wychodzi słońce. Ale tutaj chyba wychodzą tylko Tropiciele...

P.S. Nie wiem kto na jednej ze ścian napisał live, love, laught ale jedno jest pewne - ten ktoś nie jest zdrowy umysłowo i jedyne na co ma się leczyć, to mózg. Nie mogłem na to patrzeć. Wytrzasnąłem farbę z piwnicy i to zamalowałem. Nie będę sobie psuł humoru takim gównem.

dzień dwudziesty szósty

kilka słów od autorki
Karta nie jest najwyższych lotów ale mam nadzieję, że choć po części pojęliście dziwną istotę Marty'ego. Oczywiście, zapraszam do wątków i powiązań. Nawet tych najbardziej skomplikowanych.